ابونعامه جعونة بن فجاءة مازنی تمیمی۱ - معرفی اجمالیابونعامه و ابومحمد، جعونة بن فجاءة بن مازن بن یزید کنانی مازنی تمیمی، مردی سخنور و شاعر بود و از سران خوارج و از دلاوران آنان به‌شمار می‌رفت. ۲ - علت نامگذاریوی از مردمان «قطر» بود، به همین جهت، او را «قَطَری» نامیدند. افراد فربه و کوتاه‌اندام را نیز در عرب، جعونه گویند. ۳ - کنیهنام اسب او نعامه بود. از این‌رو، او را در زمان جنگ ابونعامه و در زمان آرامش و صلح، ابومحمد می‌خواندند. ۴ - اقدامات نظامیابن فجاءه، وقتی مصعب بن زبیر از سوی برادرش، عبدالله بن زبیر، حاکم عراق شد، کار قطری بن فجاءه بالا گرفت. قطری به مدت سیزده سال به نبرد پرداخت و در همین دوران نیز به عنوان خلیفه و امیرمؤمنان بر او سلام داده می‌شد. حجاج بن یوسف نیز نیروهایی را پی درپی برای سرکوب او گسیل می‌داشت، اما قطری بر نیروهای اعزامی چیره می‌شد و آنان را به عقب می‌راند. ۵ - وفاتتاریخنگاران درباره چگونگی کشته شدن او اختلاف کرده‌اند؛ به گفته‌ای اسبش او را بر زمین زد به‌طوری که گردنش خُرد شد و آن‌گاه سرش را برای حجاج آوردند و به گفته‌ای دیگر، حجاج سپاهی را به سرداری سفیان ابرد کلبی به جنگش فرستاد و قطری در طی نبردی با سفیان، در ری یا در طبرستان به قتل رسید. ۶ - پانویس۷ - منبععبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۲۴۲. |